μεσοπαγετώδεις εποχές

Διάστημα γεωλογικού χρόνου, το οποίο παρεμβάλλεται ανάμεσα σε δύο παγετωνικές περιόδους. Στη διάρκειά τους παρατηρείται αύξηση της μέσης θερμοκρασίας της επιφάνειας της Γης, τήξη των πάγων και άνοδος της στάθμης της θάλασσας, η οποία συνεπάγεται και αντίστοιχη μεταβολή του χάρτη του κόσμου (η ακτογραμμή ενός χάρτη δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εκάστοτε γραμμή επαφής της στεριάς με τη θάλασσα ανάλογα με το ύψος της επιφάνειας του ύδατος των ωκεανών). Κατά το τεταρτογενές, δηλαδή κατά την τελευταία περίοδο της ιστορίας της Γης, συνέβησαν τέσσερις παγετώδεις περίοδοι και τρεις ενδιάμεσες μ.ε. Μετά την τελευταία απόσυρση των πάγων, περίοδο που διαρκεί μέχρι σήμερα, η στάθμη της θάλασσας ανέβηκε κατά δεκάδες μέτρα και ο χάρτης πολλών περιοχών του κόσμου άλλαξε ριζικά. Γύρω από την Ευρώπη, για παράδειγμα, τα νερά που προήλθαν από την τήξη των πάγων δημιούργησαν τις αβαθείς θάλασσες (Μάγχη, Αδριατική, Βόρεια Θάλασσα, Βαλτική) οι οποίες περιβρέχουν την ήπειρο και μετέτρεψαν σε νησί τη Μεγάλη Βρετανία. Καθώς όμως τα αίτια των παγετώνων παραμένουν άγνωστα, είναι αδύνατο να γνωρίζει κανείς, αν η σημερινή εποχή αντιπροσωπεύει μία ακόμα μ.ε., αν βρισκόμαστε στην αρχή της ή κοντά στην έναρξη μιας νέας εποχής πάγων ή τέλος αν το φαινόμενο των παγετώνων έχει σταματήσει οριστικά.